Soğuk bir mart akşamı yalnız kalmış insanlar.Hep birilerine kızmaktan dostlarını kaybetmişler ve şimdi onları arıyorlar.İnsanlar bazı şeylerin farkına kaybedince varıyor ama çok geç oluyor.Kazanmak için ne yapsan da boş bir kere kırdıysan o kalbi sen bittin onun için.Öyle şimdi.Belki de içimizdeki ön yargıdan dolayı insanları tanımadan hep ön yargıyla karşılık veriyoruz belki de onun için arkadaşımız yok.Ön yargı mı insanları tanımayalım diye öğretilmiş yargı bence bu kadar basit bir sözcük nasıl böyle bir hal aldı bilmiyorum ama aldı işte bunu yapan da biziz.Şuan bütün insanlar dostluğu arıyorlar,kaybettik diye üzülüyorlar,mezarında ağlayıp ağıt yakıyorlar,dostluk bugün dünyayı ziyaret etsin diye.O kadar özlemişiz ki arayacak hale gelmişiz düşünün insan bir şeyleri olmayınca anlıyor ve hep arıyorlar onu, gel diyorlar ona, nerede olursan gel diyorlar ona, çünkü ona çok muhtaçlar şimdi.O muhtaç oldukları şey şimdi bir dost insanların.Hayatın bu zorlu sınavına karşı omzunu dayayacakları bir dost istiyor çok mu bir şey istiyor sanki, insanlar kalbinizi açın,ön yargılı davranmayın ancak öyle tanırsınız birilerini ve dost olursunuz…Dost olmanın ve insanları tanımanın kuralı bu.Kurala uyarsanız çok dostunuz olur ama öyle bir dostunuz olur ki o bütün dostlarınıza bedeldir o kişi şöyle diyim 10 tane 10 kuruş da 1 lira eder iki 50 kuruş da 1 lira eder çok dostu olanlara söylenmiş bir söz ve da demin anlatmaya çalıştığım şeyi tam anlatıyor.Dostluk mu bir çölde kayıp şuan bulabilen yaşadı!..
Yazar:Cansu Porsuk(Mutlu Çocuk)
[polldaddy poll=9048988]