Bir annenin karnında duran duyguydun sen.O anne seni 9 ay karnında taşıdı.Seni doyurmak için bütün her şeyi yedi. Neredeyse doğuracaktı ki zamanı değildi sadece küçük bir sancıydı.O sancıdan en fazla 7 gün sonra dünyaya geldin.Seni okşayarak sevdiler.Seni anne sütüyle besledi.Sonra sen minicik elleri minicik parmakları olan bir şeydin.Ama sonra zamanla insanlar seni büyüttü.Onlar sana neyi öğrettiler bilmiyorum ama.Sanırsam sen insanlara sevgi denilen duyguyu öğrettin.Onun için sana sevgi adını koydular.İlk başta minicik bir sevgi parçacığıydın. Sonra insanlar seni severek o sevgi parçacığı biraz daha büyüdü ve insanlar sevginin nasıl bir şey olduğunu tattırdın…Onlar bu duyguyu çok sevdiler ve onu bırakamadılar.Bunu sağlayan sendin.Şimdi birazcık daha büyük bir sevgi parçacığı olmuştun .Kısacası daha yürüyeceğin çok yol vardı.Kimilerini evlendirdin,kimilerini sevgili yaptın,kimilerine de sevgi denen duyguyu hatırlattın…Sevgi herkes tarafından seviliyordu.Vazgeçilemeyen bir şeydi.Hemen hemen hayatın her köşesinde olan bir şeydi.Daha sonra sevgi daha da büyüdü ve dünyanın her tarafını sevgi kapladı.Sevgi denen duyguyu herkes tattı ,onu sevdiler, onu korudular… Ondan vazgeçmediler.Sevgi bundan mutluydu.Daha sonra sevgi birisiyle arkadaş oldu.Sevginin arkadaşı onu çok seviyordu.Bu karşılıklı duygu olunca evlenmeye karar verdiler ve 14 Şubat ‘ta evlendiler.Ondan sonra insanlar sevgi evlendi diye bu güne “Sevgililer Günü” Dediler.Bu gün de sevgililer sevgililerine hediyeler alıyordu, kimileri sevginin hatırına bu günde evleniyorlardı.Sevginin artık bir günü bile olmuştu.Sevginin zamanla karnı şişmeye başladı.Doktora gittiklerinde hamileydi ve sevgi bir anne olmuştu.Dünyaya bir tane daha sevgi adındaki duygudan getiriyordu.Sevgi bundan mutluydu.Aylar bir birini kovaladı,zaman zamanı takip etti,günler koştular, ve sonunda büyük bir sancıyla sevgi doğdu.O anda gözlerden akan yaş sevgi göz yaşıydı ve herkes ağladı.Her yeri sevgi yaşları kapladı ve herkes sevginin anne oluşunu hep bir ağızdan bağırarak kutladılar…Sevgi doğurduğu sevgiyi de büyüttü ve insanlar sevgi doğduğu zamandan beri hep mutlu oldular.Masallardaki gibi bir dünya vardı.Ne kötülük ne başka bir şey vardı.Sadece sevgi vardı ve herkes birbirini seviyordu.İyi ki varsın sevgi !…
Yazar:Cansu Porsuk(Mutlu Çocuk)
[polldaddy poll=9048988]