Tebessüm ne yalancı bir duygu olmuştu atık üzgün olsak bile tebessümle bakıyorduk insanların yüzüne,birimiz de çıkıp ağlamıyordu tebessüm gösterenlere inat.Bunu yapmaya gücümüz yoktu,belki de kim bilebilir ki insanın o an niye tebessümle karşıladığını olayı.Tebessüm demeyelim ,şuna güler yüzlü olmak yada gülmek diyelim daha iyi anlarsınız.Bazen alaycı bir gülüşle sanki bütün insanlardan sen büyük müsün gibi kibirli bir gülüşle,bazen de sessiz masum bir mutlu bir gülüşle çıkardı insanlar karşımıza.Dünya’da mutluluk olma gülüşü azdır ama acı sonuç şudur ki alay eden gülüş ve kibirli bir gülüş Dünya’da birincilikte ön safhada oturuyordur,şuan.İnsanlarla dalga geçmeyi ne de sever hale geldik.Biz nasıl bu hale geldik diye sorulunca da insanlara cevap acı bir gerçekle “Hayatın sayesinde oluyor”…Bu cevap ne kadar ilginç bir cevap.Bir de şu yönden bakın olaya hayatı sen yaşıyorsun,başkası değil,o zaman bu hale de kendimiz geldik yani ne ektiysek onu biçtik hayatımızda.
Sebepsizce gülen bir çocuğun Gülüşünü istiyorum insanlardan çok bir şey istiyorum sanki ya sadece sebepsiz ,masum bir gülüş istiyorum insanlar.Hadi bir çocuk gibi sebepsizce gülelim ve sonsuza kadar mutlu olalım ne var ki önümüzde engel mi aşalım onları kıralım yeter ki şu alaycı ve kibirli gülüşlerden kurtulalım…
Yazar:Cansu Porsuk(Mutlu Çocuk)
[polldaddy poll=9048988]