Tebessüm ne yalancı bir duygu olmuştu atık üzgün olsak bile tebessümle bakıyorduk insanların yüzüne,birimiz de çıkıp ağlamıyordu tebessüm gösterenlere inat.Bunu yapmaya gücümüz yoktu,belki de kim bilebilir ki insanın o an niye tebessümle karşıladığını olayı.Tebessüm demeyelim ,şuna güler yüzlü olmak yada gülmek diyelim daha iyi anlarsınız.Bazen alaycı bir gülüşle sanki bütün insanlardan sen büyük müsün…
Yazar: porsukcansu@gmail.com
Sevgi Denilen Duygu…
Sevmek bazen güzel bazen de kötüdür.Sevmek bazı durumlarda çaresizdir,aynı insan gibi….Sevgi hasta olur bazen sevmeyince ve asla ve asla düzelmez.İstediğin kadar ilaç iç yine düzeltemezsin.Sevgiyi hak etmek istiyorsan senin ona bir şeyler vermem gerek…Ancak ondan sonra sevgi olur.Kendinizi bir insana sevdirmek için önce o insana saygı duymalısınız ki oda sizi sevebilsin. Sevmenin birinci şartı karşılıklı olması gerekir…
Gündem Savaş
Televizyonu açtığımızda klasik hep savaş haberleri var gündemde artık,bir de savaşta ölen kişilerin arkalarında bıraktıkları aileleri var.O ailelerin çocukları bir gün “Babam nerede benim anne deyince ne diyeceksiniz çok merak ediyorum. “Oğlum baban bir savaş uğruna öldü ve bir daha eve hiç gelmeyecek.” diye cevap verecek anne .O çocuk bu söylediklerinize inanmayacak ve hep inkar edecek.Onun yerinde kim…
Öfke Erimeye Çalışan Bir Buz Gibidir…
Öfke erimeye çalışan bir buza benzer ve biz sinirlenince o buz bir hızla erimeye başlar. Öfkemizi kontrol edemezsek istemediğimiz şeyler olabilir. Öfke sinirimizin dışarı çıkmış halidir. Eğer çok sinirliyseniz kuşkusuz öfkeniz de siniriniz kadar sonsuz olacaktır ve sizi içten yiyip bitirecektir ve bazen karşınızdaki kişiye vurmanızı sağlayabilir. Öfke bazen kontrol edilemeyecek bir…
Sevginin Doğuşu
Bir annenin karnında duran duyguydun sen.O anne seni 9 ay karnında taşıdı.Seni doyurmak için bütün her şeyi yedi. Neredeyse doğuracaktı ki zamanı değildi sadece küçük bir sancıydı.O sancıdan en fazla 7 gün sonra dünyaya geldin.Seni okşayarak sevdiler.Seni anne sütüyle besledi.Sonra sen minicik elleri minicik parmakları olan bir şeydin.Ama sonra zamanla insanlar seni büyüttü.Onlar sana neyi öğrettiler bilmiyorum ama.Sanırsam…
İkinci Annemiz Hayattı…
Hayat doğduğunda masum bir bebekti.İçinde ne kötülük vardı ne de kötü düşünceler vardı.Hayat 1 yaşına bastığında ilk gülmeyi sonrada birileri ona vurunca ağlamayı öğrendi.Hayat çok güzel bir çocuktu.Sonra hayat 2 yaşına basınca birazcık daha insanları anlamaya başladı.Ama bu yaşındayken hep oyun oynuyordu.Ne zaman ki Büyüyüp 12 yaşına gelince hayat birden bire değişti.Hırçınlaştı…Hayatta olan bu değişikliğe…