Ben tek bir koyun bilirim…
Uzandığımda gönlümde kuşlarin uçuştuğu…
Kulagimi koyunca kulagima gelen kanat çirpiniş sesleri…
Ben bir koku koklarim…
Kokladigim da bayildigim sarhoş oldugum tek bir koku bilirim…
Ben tek bir el bilirim…
El eli tutunca ayaklarimin bağı kesilir…
Kafamin içinde kuşlar uçuşur…
Şakırdayarak bir melodi uydururlar kendilerince….
Ben bir tek omuz bilirim…
Kafami omzuma yaslarim butun dertler biter içimdeki….
Dünya boş bir kase….
Ben bir tek sarilmayi bilirim…
Butun dertleri unutmayi…
Gönlümden sana doğru avcı bir kuşa uçmayi öğretmeye çalişirim anca…
Biz boşuna sarilmayiz…
Ben bir tek sevmeyi bilirim…
Ama böyle laflık değil…
Gözlerinden yaşlar akarmişcasina
Uğruna ölümü bile göe alabilecek kadar sevmeyi bilirim….
Ben bir tek unutmayi bilmem sevgilim…
Şayet nasil unutuyorduk?
En son hatirladigim böyle gönlümdeki avcı kuşun acı çekerek ölmesiydi…
Ben bir tek kaybetmeyi bilmem sevgilim…
Hani böyle gözlerin kararir da tam düşecek gi i olursun o sira bir güç kaldirmazsa seni herhalde kaybediyoruz…
Ben bir tek baglanmayi bilirim sevgilim…
Bir ip ortasina atilmiş bir gemici düğümü gibi baglanmayi ve düğüm olmayi bilirim ben bir tek…
Ben terketmeyi bilmem sevgilim…
Ben gemileri batirmayi da hiç beceremem…
Ben umutsuz bir çocuk gibi ağlamayi da beceremem…
Ama seni çok sevebilirim…
Şair:Cansu Porsuk(Mutlu Çocuk)