Emrini yerine getirdim. Salondaki herkes, tam ortalarından geçerken bana bakakaldı. Bay Mason’ı aradım, mesajı ilettim ve odadan önce çıkmasını sağladım: Onu kütüphaneye götürdüm, ardından kendim yukarı çıktım. Geç bir saatte, yatağa uzandıktan bir süre sonra, misafirlerin odalarına çekildiklerini duydum: Bay Rochester’ın sesini ayırt ettim ve onun şöyle dediğini işittim: “Buraya, Mason; işte odan.” Neşeli bir […]
Continue Reading
“Jane, daha önce omzunu bana vermiştin; şimdi onu almak istiyorum.” “Evet, efendim, evet; kolumu da verebilirim.” Oturdu ve beni yanına oturttu. Ellerimi kendi elleriyle kavrayıp ovuşturdu; bana bakarken gözleri en karışık ve kasvetli ifadeyi taşıyordu. “Küçük arkadaşım!” dedi, “Keşke yalnız seninle olabileceğim sakin bir adada olsaydım; bütün dertler, tehlikeler ve korkunç hatıralar benden uzak olsaydı.” […]
Continue Reading
“Kırın, efendim.” “İşte, o hâlde—‘Hadi bakalım, çekilin!’” Ve Bay Rochester kılığına bürünmüş halinden çıktı. “Şimdi, efendim, ne tuhaf bir fikir bu böyle!” “Ama iyi mi uygulandı, değil mi? Sizce de öyle değil mi?” “Hanımlarla iyi idare etmiş olmalısınız.” “Ama benimle değil mi?” “Benimle çingene rolünü oynamadınız.” “Hangi rolü oynadım peki? Kendi rolümü mü?” “Hayır; açıklanamaz […]
Continue Reading
“Ağız konusuna gelince… Zaman zaman kahkahalarla neşelenir; beynin kavradığı her şeyi paylaşmaya eğilimlidir; ama yüreğin yaşadıklarını çoğu zaman dile getirmekte sessiz kalacağını tahmin ediyorum. Hareketli ve esnek bir ağızdır; yalnızlığın ebedi sessizliğine sıkıştırılmak için yaratılmamıştır. Konuşmalı, sık sık gülümsemeli ve muhatibine insani bir şefkat beslemelidir. Bu özellik de uğurlu görünüyor. “Başka bir tehlike görmüyorum, şanslı […]
Continue Reading
“Dinleyicinin hevesi!” diye yineledi: “Evet; Bay Rochester saatlerce oturdu, kulağını büyüleyici dudaklara eğmişti; o dudaklar, iletişimin tadını çıkararak görevlerini yaparken; Bay Rochester da öyle istekliydi ki, verilen bu oyuna minnettarlıkla karşılık veriyor gibiydi; bunu fark ettiniz değil mi?” “Minnettarlık mı! Yüzünde minnettarlık gördüğümü hatırlamıyorum.” “Gördünüz mü! Yani analiz ettiniz demek. Peki, minnettarlık dışında neyi fark […]
Continue Reading
Adını duyduğumda ayağa kalktım. “Sen… gerçekten öyle mi?” diye düşündüm kendi kendime; “Demek işin içinde bir çeşit şeytani oyun varmış!” “Endişelenme,” diye devam etti tuhaf varlık; “Mrs. Poole güvenilir bir eldir: ketum ve sessiz; herkes ona güvenebilir. Ama, dediğim gibi: o pencere kenarındaki koltukta otururken, aklında sadece gelecekteki okulun mu var? Önünde oturan koltuklardaki ve […]
Continue Reading
“Bunu, yalnız ve bağımlı bir yaşam süren, büyük bir evde yaşayan neredeyse herkese söyleyebilirdiniz,” dedi. “Neredeyse herkese söyleyebilirim belki; ama acaba bu, neredeyse herkes için doğru olur muydu?” “Benim durumumda, evet.” “Evet; tam olarak senin durumunda: ama seninle aynı şekilde konumlanmış birini bana göster.” Binlercesini bulmak kolay olurdu. “Beni neredeyse hiç kimsenin bulamayacağını düşünürüm. Eğer […]
Continue Reading
Kütüphane, içeri girdiğimde yeterince sakin görünüyordu ve Sibyl—eğer gerçekten Sibyl idiyse—şömine köşesindeki rahat bir koltukta oldukça rahat bir şekilde oturuyordu. Üzerinde kırmızı bir pelerin ve siyah bir şapka vardı; ya da daha doğrusu, geniş kenarlı bir çingene şapkasıydı, çenesi altında çizgili bir mendille bağlanmıştı. Masanın üzerinde sönmüş bir mum duruyordu; o, ateşe eğilmiş, küçük siyah […]
Continue Reading
Kargaşa ve gürültü içinde, gözlerim ve kulaklarım tamamen önümdeki manzaraya odaklanmışken, dirseğimin dibinde bir hırıltı duydum: Döndüm ve Sam’i gördüm. “Buyurun efendim, hanımefendi,” dedi Sam, “çingene, odada hâlâ kendisine uğramamış bir başka genç hanım olduğunu söylüyor ve bütün hanımları görmeden gitmeyeceğine yemin ediyor. Sanırım o sizsiniz; başka kimse olamaz. Ona ne söyleyeyim?” “Ah, elbette gideceğim,” […]
Continue Reading
“Peki, Blanche?” dedi Lord Ingram. “Ne dedi, abla?” diye sordu Mary. “Sen ne düşündün? Nasıl hissediyorsun?—Acaba gerçek bir falcı mı?” diye sordu Eshton kızları. “Şimdi, sakin olun, iyi insanlar,” diye yanıtladı Miss Ingram, “bana yüklenmeyin. Gerçekten de hayret ve inanç organlarınız çabucak harekete geçiyor: Siz, hepinizin—iyi annem de dahil—önem verdiğinizden öyle görünüyor ki, bu meseleye […]
Continue Reading