Kör bir insana yaşamayı nasıl öğretirsin?
İlk önce sevgiyi öğretirim ki mutlu yaşasın…
Üzülmeyi öğretirim,her mutlu sonda bir hüzün vardır…
Sinirlenmemeyi öğretirim,öfkeyle kalkan zararla oturur…
Sabrı öğretirim ki,beklemeyi bilsin…
Sonra ömrü öğretirim,her canlı bir gün ölümü tadacaktır sonuçta…
Yürümeyi öğretirim ani kararlar verip topallamasın diye…
Sarılmayı öğretirim bir ömür boyu sarılmayı hayata…
Tutulup bağlı kalmayı öğretirim ki,aşkı tatsın…
Yavaş yavaş koşmayı öğretirim ki engelleri zorlanmadan aşabilsin…
Çalışmayı öğretirim emek vermeden hiç bir şey olmaz…
İyi olmayı öğretirim,hep iyiler kazanır…
Kötülükleri öğretirim hayat sonuçta…
Peki kör bir insanı nasıl hayata bağlarsın?
Bunlardan zevki alan insan zaten hayattan kopmaz…
Koparsa da hayatı dolu dolu yaşamayı ve hatıralar bırakmayı öğretirim….
Olmadı elinden tutarım ya beraber yaşarız ya da beraber ölürüz…
Karar senin gözleri kör yüreği temiz olan adam…
Şair:Cansu Porsuk(Mutlu Çocuk)
[polldaddy poll=9048934]