“Peki, Bay Rochester nerede?” En son o gelir: Gözlerim koru arkına bakmıyor ama onu içeri girerken görüyorum. Dikkatimi, elime aldığım işi—o ince işçilikle örülen çantanın ağlarına ve iğnelerine—vermek istiyorum. Sadece elimdeki işe, dizimde duran gümüş boncuklara ve ipek ipliklere odaklanmak istiyorum. Ama onun siluetini açıkça görüyorum; ve istemeden de olsa, onu en son gördüğüm anı […]
Continue Reading
“Sanırım iyi maaş alıyordur?”“Evet,” dedi Leah. “Keşke benimkiler de onunki kadar iyi olsaydı. Gerçi benimkilerden de şikâyetçi değilim — Thornfield’da cimrilik edilmez; ama onun aldığı paranın beşte biri bile değil benimkiler. Üstelik birikim de yapıyor: her üç ayda bir Millcote’taki bankaya gider. İsterse kendi başının çaresine bakacak kadar para biriktirmiştir bile. Ama sanırım buraya alıştı […]
Continue Reading
“Ne garip bir durum bu!” dedim, alçak bir sesle. Sonra ona dikkatle bakarak sordum:“Bay Rochester kimseyi uyandırmadı mı? Hiç kimse onun hareket ettiğini duymadı mı?” Yine gözlerini bana çevirdi—bu kez bakışlarında belli belirsiz bir bilinç hali vardı. Sanki beni temkinle süzdü; sonra yanıtladı:“Hizmetçiler, bilirsiniz ya Miss, epeyce uzakta uyurlar. Duyacak gibi değillerdi. Bayan Fairfax’ın odasıyla […]
Continue Reading
O uykusuz gecenin ertesi günü Bay Rochester’ı görmeyi hem çok istedim hem de bundan tedirgin oldum. Sesini tekrar duymayı arzuluyordum ama göz göze gelmeye cesaret edemiyordum. Sabahın ilk saatlerinde, her an çıkıp gelecekmiş gibi bir beklenti içindeydim. Gerçi okul odasına pek uğramazdı, ama ara sıra birkaç dakika uğradığı da olurdu. O gün kesin geleceğini hissediyordum […]
Continue Reading
Elini uzattı; ben de kendi elimi ona verdim. Önce bir eliyle tuttu, sonra her iki eliyle kavradı. “Hayatımı kurtardınız; size böylesine büyük bir borçlu olmak bana tuhaf bir haz veriyor. Daha fazlasını söyleyemem. Bu kadar derin bir minnetin alacaklısı olsaydım ve bu kişi sizden başka biri olsaydı, bunu asla kabullenemezdim; ama siz… Siz farklısınız. Sizin […]
Continue Reading
Bay Rochester dikkatle dinledi; ben konuştukça yüzündeki ifade hayret değil, daha çok kaygı doluydu. Sözlerimi bitirdiğimde hemen konuşmadı. “Mrs. Fairfax’ı çağırayım mı?” diye sordum. “Mrs. Fairfax mı? Hayır; onu ne diye çağıracaksın ki?Ne yapabilir? Bırak rahat uyusun.” “Öyleyse Leah’yı getireyim, John ile karısını uyandırayım.” “Hiç gerek yok: sadece yerinde kal. Üzerinde bir şal var, değil […]
Continue Reading
“Bu Grace Poole muydu? Ve içine şeytan mı girmişti?” diye düşündüm. Artık kendi başıma kalmam mümkün değildi; Bayan Fairfax’in yanına gitmeliydim. Hızla üstüme bir elbise geçirip bir şal aldım; kapı sürgüsünü açtım, titreyen ellerimle kapıyı araladım. Koridorda, paspasın üzerinde bir mum yanıyordu. Bu durum beni şaşırttı; ama asıl şaşkınlığım, havada bir pus, dumanımsı bir bulanıklık […]
Continue Reading
Her ne kadar artık mumumu söndürüp yatağa uzanmış olsam da, bir türlü uyuyamıyordum. Bay Rochester’ın o gün cadde boyunca yürürken durup, kaderinin karşısına çıkıp Thornfield’da mutlu olma cesaretini gösterdiğini anlattığı an gözümün önünden gitmiyordu. “Neden olmasın ki?” diye düşündüm. “Onu bu evden uzaklaştıran ne? Yine mi gidecek yakında?” Bayan Fairfax, onun burada en fazla iki […]
Continue Reading
“Dokuz oldu efendim,” dedim.“Önemli değil… Bekle biraz. Adèle henüz yatmaya hazır değil.Şu anki konumum, Bayan Eyre—sırtım şömineye dönük, yüzüm odaya dönük—gözlem yapmak için gayet elverişli. Seninle konuşurken, bir yandan da Adèle’i ara ara izliyordum. (Onun ilginç bir inceleme konusu olduğuna dair kendimce sebeplerim var; hatta bir gün, hayır, kesinlikle bir gün, bu sebepleri sana açıklayacağım.) […]
Continue Reading
“Doğru düşünmüşsünüz, yerinde söylemişsiniz, Bayan Eyre; ve şu anda, tüm gücümle cehenneme giden yolu döşüyorum.” “Efendim?” “Şu an, niyetlerimi bir bir ortaya koyuyorum; hem de çakmaktaşı kadar sağlam niyetler. Bundan böyle, hem çevremdekiler hem de uğraşlarım, eskisinden bambaşka olacak.” “Ve daha iyi olacaklar mı?” “Evet, daha iyi olacaklar; tıpkı saf madenin, pis tortudan daha üstün […]
Continue Reading