“Ne kadar kalacaksınız?” “Mümkün olduğunca kısa, efendim.” “Sadece bir hafta kalacağınıza söz verin—” “İyisi mi, söz vermeyeyim; belki de tutamayabilirim.” “Her hâlükârda geri döneceksiniz, değil mi? Hiçbir bahane ile onun yanında kalıcı bir yaşam sürmeye ikna olmayacaksınız?” “Ah, hayır! Her şey yolunda giderse kesinlikle döneceğim.” “Ve kim sizinle gidiyor? Yüz mil yalnız gitmezsiniz.” “Hayır, efendim, […]
Continue Reading
Bir yanıt vermek için duraksadı: Peki, ben ne söylemeliydim? Ah, keşke bana doğru ve tatmin edici bir cevap öneren iyi bir ruh olsaydı! Ne yazık ki boş bir ümit! Batı rüzgârı çevremdeki sarmaşıkların arasında fısıldıyordu; ama nazik bir Ariel, onun nefesini bir konuşma aracı olarak ödünç almamıştı. Ağaç tepelerindeki kuşlar şarkı söylüyordu; ama ne kadar […]
Continue Reading
“Sevgili Blanche’im! Hatırla—” “Hatırlıyorum—söylediğin her şeyi hatırlıyorum; ve isteğimi gerçekleştireceğim—çabuk, Sam!” “Evet—evet—evet!” diye bağırdı gençler, hem hanımlar hem beyler. “Bırak gelsin—harika bir eğlence olacak!” Kâhya hâlâ orada oyalanıyordu. “Ne kadar sert görünüyor,” dedi. “Git!” diye fırlattı Miss Ingram, ve adam gitti. Heyecan bir anda tüm grubu sardı; alaycı sözler ve şakalar havada uçuşuyordu ki Sam […]
Continue Reading
Bu sırada ben yalnızca efendim ve onun gelecekteki gelinini düşünüyor—sadece onları görüyor, sadece konuşmalarını işitiyor ve yalnızca hareketlerini önemli sayıyor—geriye kalan misafirler ise kendi ayrı ilgi ve zevkleriyle meşguldü. Bayan Lynn ve Bayan Ingram ciddi toplantılar halinde konuşmaya devam ediyor; iki türbanlarını birbirine sallayarak, dört ellerini şaşkınlık, gizem veya dehşet ifadeleriyle havaya kaldırıyorlardı; dedikodularının konusuna […]
Continue Reading
Üçüncü perde kalktığında, yalnızca salonun bir bölümü görünüyordu; geri kalan kısmı, koyu ve kaba bir kumaşla örtülmüş bir paravanla gizlenmişti. Mermer kurna kaldırılmış; yerine basit bir masa ve bir mutfak sandalyesi konmuştu. Bu nesneler, mumların hepsi söndürülmüş olduğu için yalnızca boynuzdan yapılmış bir fenerden sızan loş ışıkta seçilebiliyordu. Bu sefalet manzarasının ortasında, dizlerinin üzerine kenetlenmiş […]
Continue Reading
Dâhi olmanın, kendinin farkında olmakla eşdeğer olduğu söylenir. Bayan Ingram’ın bir dâhi olup olmadığını bilemem; ama şunu söyleyebilirim ki, kendinin farkında olması olağanüstüydü—gerçekten de son derece kendinin farkındaydı. Nazik Bayan Dent ile botanik üzerine bir sohbete girişti. Görünüşe göre Bayan Dent bu bilim dalını çalışmamıştı; ne de olsa, dediğine göre, çiçekleri seviyor, “özellikle yabani olanları.” […]
Continue Reading
İlk olarak, orada Bayan Eshton ve iki kızı vardı. Kendisi belli ki bir zamanlar güzel bir kadın olmuştu ve hâlâ iyi korunmuş görünüyordu. Kızlarından en büyüğü Amy, birazcık küçüktü; yüzü ve tavırlarıyla saf, çocukça bir masumiyete sahipti, formu ise oldukça hoştu; beyaz muslin elbisesi ve mavi kuşağı ona çok yakışıyordu. İkincisi Louisa ise daha uzun […]
Continue Reading
Neyse ki, salonda herkes akşam yemeği için oturmuşken kullanılan girişten başka bir oturma odasına açılan başka bir kapı vardı. Girdiğimizde oda boştu; mermer şöminenin üzerinde sessizce yanan büyük bir ateş, masaları süsleyen muhteşem çiçekler arasında yalnız başına parıldayan balmumu mumlar vardı. Bordo renkli perde kemerin önünde sallanıyordu; bu perde, yan salondaki kalabalıktan çok ince bir […]
Continue Reading
“Tabii ki büyük bir hayranlık uyandırmıştır, öyle değil mi?” “Evet, gerçekten öyleydi; yalnızca güzelliğiyle değil, yetenekleriyle de. Hanımlardan biri olarak şarkı söyledi; bir beyefendi ona piyanoda eşlik etti. O ve Bay Rochester bir düet söylediler.” “Bay Rochester mı? Şarkı söyleyebildiğini bilmiyordum.” “Ah! Harika bir bas sesi vardır; müzik zevki de son derece iyidir.” “Peki ya […]
Continue Reading